کنار یه ایستگاه اتوبوس تو به خیابون شلوغ ایستادم. صدای شلوغی و بوق ماشین‌ها فضای گوشمو پُر کرده و موزیک توی گوشمو دیگه نمی‌شنوم... هرعابری که رد میشه نگاهم می‌کنه و منم از پشت شیشه عینکم نگاهش می‌کنم و سعی می‌کنم متوجه نشه...

اتوبوس لعنتی مثل همیشه دیر کرده، انتظار همیشه برام سخت بوده، حتی انتظار برای یه اتوبوس کنار ایستگاهش...

دختر بچه‌ای دست مادرشو رها می‌کنه و با خوشحالی تو ایستگاه اتوبوس میشینه و آبنباتشو لیس میزنه...

یهو دلم کودکی خواست... فارق از دغدغه و همهمه...

وقتی کودکی معنی انتظار را نمی‌فهمی و از لحظه لحظه زندگیت لذت میبری...